Mevrouw Heus-Esser is geboren op 30-03-1930 als dochter van Jan Esser en Willempje v. Harten in Scherpenzeel aan de Stationsweg 317.
Haar ouders hadden daar een bakkerij, er waren 5 kinderen 2 meisjes en 3 jongens.
Ze ging naar de lagere school op de Glashorst en hielp soms in de winkel.
In 1939 waren het crisisjaren en werd er veel gevochten op de Grebbelinie.
Op vrijdag 10-05-1940 moesten de mensen uit Scherpenzeel evacueren , dit herinnert ze zich nog goed. Op deze dag vloog er al een kogel door het huis. Ze gingen lopend naar het station Woudenberg – Scherpenzeel om op de trein naar Noord Holland te stappen. Eindbestemming was het plaatsje Winkel. De meeste mensen droegen hun kleren over elkaar zodat ze zoveel mogelijk mee konden nemen. Ze zijn ongeveer 2 weken weg geweest, Hun vader ging al eerder terug want er moest brood gebakken worden.
Bij terugkomst was er niet veel meer over van het huis en het dorp. Er was een granaat door het huis gekomen maar deze was gelukkig niet ontploft. Moeder heeft eerst de keuken op orde gemaakt zodat ze er weer konden wonen. Overal was het glas uit de ramen dit werd opgelost met planken voor de ramen. De meisjes sliepen bij opoe, die woonde in het huis naast hen. Voor de jongens werd in het huis slaapplaats gemaakt, de bovenverdieping was kapot geschoten.
Als kind speelde ze veel buiten, speelgoed was er bijna niet. Ze weet nog dat ze met een verjaardag een kaatsenbal kreeg bekleed met velours, dat was wat in die tijd. Vervoer was er weinig of niet, ze heeft toen ze 16 jaar was van haar zelf verdiende geld een fiets gekocht. Ze was 16 toen ze Kees Heus leerde kennen. Zijn familie kwam uit Maassluis en zijn vader was meubelmaker maar daar was eind jaren 30 geen rooie cent te verdienen. Een vertegenwoordiger uit Woudenberg vertelde dat er daar nog wel wat te verdienen viel. Maar dat viel ook tegen, ze hebben een tijdje in de Kerkstraat gewoond in het huis waar later Rommers woonde. Daarna zijn ze op de Stationsweg gaan wonen en ging broer Siem met een mandje sinas appels langs de deur. Later is daar een groentehal gekomen.
De beide families waren lid van de gereformeerde kerk, in die tijd was er alleen in Scherpenzeel een kerk. De familie Heus ging lopend vanaf Woudenberg naar de kerk. Omdat er weinig ruimte was om de kerk konden de kerkgangers hun fietsen bij opoe in de schuur zetten. Kees raakte bevriend met de broer van Riek en kwam zondagmiddag al op tijd naar Scherpenzeel.
Het bleek later dat Kees Riek ook wel leuk vond en zo kregen ze verkering.
Op 3 september 1946 ging Kees voor zijn nummer in dienst, naar Indonesië. Wat wisten ze eigenlijk van wat hen daar te wachten stond? Er was geen google of wikipedia. In totaal is hij 39 maanden weg geweest. In Indonesië is hij voornamelijk chauffeur geweest . Riek dacht te hebben onthouden dat hij met de Klipfontein van uit Nederland is gevaren en terug gekomen met de Zuiderkruis, een trip van 3 weken.
Hij had veel last gehad van zeeziekte en had op zijn blote knieën naar huis willen kruipen.
Riek schreef elke week 2 brieven.
Kees heeft eigenlijk nooit meer terug gewild naar Indonesië.
De jongste dochter heeft wel een reis gemaakt naar Indonesië en veel plaatsen bezocht waar haar vader is geweest.
Inmiddels was Kees 24 en Riek 19 jaar toen hij weer terug kwam.
Begin jaren 50 kwam Meneer J. Dalhuijzen bij de familie Heus een traplopertje leggen en deze vroeg “zeg moet jij niet eens gaan trouwen “. “Nou” zei Kees ” Als jij woonruimte weet “. Deze vertelde dat tegenover hun winkel een pand leeg was, de Voorstraat dus. Daar is toen werk van gemaakt en op 23 april 1952 zijn ze getrouwd en in mei is de groentewinkel geopend.
Kees ventte ook met de kar door het dorp en kreeg regelmatig hulp van {onze} Piet de Kruijf en deze kon toen al mooie fruitmandjes maken.
30 jaar hebben ze de winkel gehad en in die tijd zijn er 6 kinderen geboren waarvan het eerste kindje is overleden in 1953.
1954 Wil ,1957 Bea, Tineke 1960, Kees in 1964 en in 1968 Joke.
Dan kun je er wel vanuit gaan dat het dag en nacht hard werken was .
Groentenwinkel Peter Visser Voorstraat 1997 
Alie Lambalgen van de Griftdijk heeft de familie 9 jaar prima geholpen tot ze ging trouwen, ze werd erg gemist.
Eerst woonden ze alleen beneden en later zijn er boven slaapruimtes gemaakt. Tussen door hebben opa en oma Heus in het achter boven gewoond. In december 1981 kreeg Kees een hartaanval en werd hen aan geraden de winkel te verkopen, dat is voor allebei een erg moeilijke tijd geweest. Later zijn ze verhuisd naar de van Gendtlaan 2 maar daar heeft Kees nog maar een half jaar van kunnen genieten. Hij is op 15-10-1982 overleden .
Riek heeft daar nog 36 jaar gewoond en woont nu in een mooi appartement in het voorhuis, bijna op de plek waar de winkel heeft gestaan.
Mevrouw Heus, ik heb genoten van ons gesprek, dank u wel.