Jansje in gesprek met Frans en Kinny de Greef – Hogendoorn, zij wonen op de Stationsweg 136. Opa Anton de Greef werd in 1878 geboren op de boerderij in de buurtschap “Rumelaar “ in Maarsbergen. Hij overleed in 1908. Zijn ouders pachtten hun boerderij van de Familie De Beaufort. Hij trouwde in 1902 met Cornelia Moesbergen geboren op de boerderij “De Ringepoel” in 1876 en is overleden in 1973. In eerste instantie gingen ze bij de ouders van Cornelia inwonen en daar werd zoon Willem geboren. Cornelia werkte in die tijd in de keuken van het Huis ”Prattenburg” bij Rhenen en heeft daar de fijne kneepjes van het koken geleerd. Waarschijnlijk was dat de reden dat Anton en Cornelia daar een boerderij konden pachten, tevens was Anton koetsier bij Baron Van Asch van Wijck, de bewoners van het hier boven genoemde huis. In totaal hebben ze daar ongeveer 5 jaar gewoond. In 1908 is Anton verongelukt met paard en wagen in Elst, gemeente Rhenen. Zeer tragisch want ondertussen waren er nog 3 dochters geboren, Gijsje, Martha en Corrie en dan ben je op 32-jarige leeftijd weduwe met 4 kleine kinderen. Samen met haar man Anton hadden ze voor zijn overlijden besloten om terug te gaan naar Woudenberg en daar op de Helweg (nu Laagerfseweg 40) een bedrijf te kopen “De Woudenbergsche Meel – en Graanhandel “. In deze tijd werd er met een bammolen voornamelijk enkelvoudig voer gemalen en verkocht zoals haver, gort, rijst, veekoeken en kunstmeststoffen.
Cornelia werd gesterkt na het overlijden van haar man door woorden uit de bijbel en besloot om door te gaan in het aangekochte bedrijf. Moeder van Cornelia was al overleden en om niet als vrouw alleen daar te wonen kwamen haar vader en 2 broers bij haar inwonen. Het woord Power vrouw bestond toen nog niet maar Cornelia was dat wel, wat een sterke vrouw zeg. Het meeste werk deed ze zelf, de huishouding de kinderen en de graanhandel kwamen helemaal voor haar rekening, haar dochters vertelden later “moe was altijd tot diep in de nacht bezig” met de administratie, het naaien en breien voor de kinderen en ‘s morgens weer vroeg op om het vuur op te stoken van het fornuis. Maar ondanks alle moeilijkheden kreeg Cornelia het zaken doen goed onder de knie en kreeg respect op de graanbeurs van Utrecht en Rotterdam, deze handelaren kwamen naar Cornelia om te overleggen over de toekomstige leveranties. In 1916 trouwt Cornelia met Dirk van Ruler (geboren 1891 – overleden in 1965) deze werkte al in het bedrijf als knecht. Want een vrouw alleen is toch ook niks. Samen kregen ze nog een dochter, Greetje. Cornelia hield de zaak wel op haar eigen naam om het door te kunnen geven aan zoon Willem. Als Cornelia druk was, en wanneer was dat niet, riep ze altijd “Gijsje, Martha, Corrie” tot grote pret en verwarring van alle drie. Ze was gruts op haar kinderen. En haar kinderen op haar, op haar 75ste verjaardag kreeg zij van de kinderen nog een nieuwe fiets, prachtig toch.
Willem, de zoon van Cornelia was geboren in 1902 en overleden in 1989, hij was pas 6 jaar toen zijn vader overleed. Nadat de broers van Cornelia elders gingen werken en wonen en vader verhuisd was, vond Dirk van Ruler het beter als Willem (15 jaar) van de handelsschool af ging om thuus te warke, dat was erg jammer want Willem haalde mooie cijfers op school. Dat gaf wel strijd tussen Cornelia en Dirk. Maar er hielp geen lieve moeder aan, waarschijnlijk had het te maken met de toen steeds groter wordende economische crisis. Dan hoefde er geen schoolgeld betaald te worden. Willem trouwt in 1930 met Everarda van Vlastuin geboren in 1906 en overleden in 1974. In 1977 trouwt Willem voor de tweede keer en dan met Aaltje van den Berg uit Leersum. Uit het eerste huwelijk worden 4 zonen geboren, te weten Anton, Hennie, Kees en Frans. Moeder Everarda bracht mee, een peerd en wagen en 1500 gulden en zo kochten zij op de Rumelaarseweg 120 het huis geheten “Unicum “. Daar kwam toen het bedrijf de Greef Veevoeders.
In de oorlog was het voor iedereen een moeilijke tijd , na de oorlog was alles op de bon. Dan kreeg je van de regering bonnen om dingen die je nodig had voor een schappelijke prijs te kopen. Je kon wel meer kopen maar dan voor marktprijs, zo ook het meel. Dan moesten de zoons van Willem zodra de bonnen bij de boeren werden gebracht als de wiede weerga op de fiets de bonnen ophalen bij de boer. Na de oorlog hebben ze menig keer in Groningen of Noord-Holland wortels, witte of rode kool of bietenblad gehaald om te verkopen als veevoer. Daarna zijn ze langzaamaan met mengvoeders begonnen, dat werd gedaan met een Crossley diesel scheepsmotor die starte op lucht. Dat was alweer een vooruitgang. Moeder Everarda kreeg eind jaren 30 M.S. Maar bleef de scepter zwaaien in het bedrijf, eigenlijk ook een Power vrouw, de tweede. Ze deed de administratie en ondertussen stond naast haar een peter-olie stel waar ze het vlees op braadde en de wind er onder hield met 4 jongens en haar man. Weer zo’n sterke vrouw.
Frans heeft na de lagere school de handelsschool in Amersfoort 4 jaar gedaan en is nog naar de molenaarsschool geweest op de brommer. Frans herinnert zich nog de winter van 1956/1957, hij startte bij de Grift en is zo naar school geschaatst die aan de Zuidsingel in Amersfoort was. Eerst nog even terug naar de jaren dat Frans en Kinny elkaar leerde kennen, dat was op landgoed “Prattenburg”, een meidenmarkt zoals dat toen genoemd werd. Brommers kieken werd zoiets ook wel genoemd. Mocht je verkering willen dan ging je daar naartoe en neusde zowat rond. Als je het nu nog zo zou noemen wordt je gelijk in het gevang gezet, vrouwonvriendelijk zou dat genoemd worden. Schoonzus Janna (Frans)werkte bij Kinny haar schoonzus, samen hadden ze bedacht dat die jongens van de Greef en de meiden van Hogendoorn maar eens bij elkaar moesten komen. Je weet nooit wat daarvan komt. Maar daar was Kinny niet bij. Zij kwam later Frans tegen op de meidenmarkt waar hij met kameraden op de brommer regelmatig ging kijken. De opoe van Kinny zei dan “kiek daar he je van die bromnozems” Op mijn vraag wat Frans zo mooi vond aan Kinny was zijn antwoord “het was een blok van een meid” en noe nog, de derde Power vrouw in de rij. Frans geboren in 1941 trouwde in 1962 met Kinny Hogendoorn geboren in 1942, zij hebben een korte tijd bij Willem en Everarda gewoond en later in de Zegheweg 2. In tussen tijd is Frans in dienst geweest, dat was toen 21 maanden, eerst bij de veldartillerie later heeft hij een kaderopleiding gedaan, daarna wachtmeester titulair, dan beurde je 1.25 gulden per dag en de laatste 7 maanden werd dat 350 gulden per maand. Frans is opgekomen in Ossendrecht en de opleiding gehad op de kaderschool in Breda waarna hij terug keerde naar Ossendrecht om rekruten op te leiden.
Toen broer Anton (geboren in 1931) ging trouwen in 1956 met Gerrie van Elst geboren in 1933 en overleden 2020, gingen zij in het huis “Unicum” op de Rumelaarseweg wonen en kocht vader Willem het huis op de Stationsweg 136 waar nu het bedrijf is. Anton en Gerrie kregen 2 zoons en een dochter. In 1955 stond op de Stationsweg 136 maar 1 schuur waar een varkenswaag in stond, de rest was bongerd, ondertussen is er het nodige bijgebouwd. Na het overlijden van vader en moeder zijn Kinny en Frans op Stationsweg oost 136 komen wonen en is Evert daar geboren.
In 1966 hebben Anton en Frans het bedrijf van Willen de Greef overgenomen en broers Hennie en Kees bleven daar werken. De jongens de Greef gingen in die tijd zogezegd de boer op om hun diervoeder te verkopen. Zo was het normaal dat meelboer A voor het kippenvoer kwam meelboer B voor het varkensvoer en meelboer C voor het voer van de koeien. 14 meelboeren waren er in en om Woudenberg, zoals A. van Kolfschoten,van Harten, Klumpenaar, Meerveld, v. Bentum, v. Asselt, Lokhorst,Voskuilen, de Greef ,Ravenhorst, de coöperatie, Lammert van Kolfschoten, nog een v. Harten en Bakker. Langzaamaan zijn ze bijna allemaal gestopt, de grotere bedrijven namen dat over. In 1975 kreeg broer Anton een rugbloeding, enkele maanden later is hij geopereerd maar werken zat er niet meer in. Zo gaat Frans verder. In 1996 is de Greef gestopt met produceren van diervoeder toen werd het voer met de bulkwagen opgehaald bij Rijnzate in Wageningen (kippenvoer). Maar inmiddels kwamen de hobbyboeren en het paard rijden werd populair. Zoon Evert is in 1963 geboren, hij heeft na de lagere school de I.V.O. gedaan in Amersfoort. Evert heeft na zijn opleiding zich verhuurd bij verschillende bedrijven zoals Gert de Greef, Florijn om bermen te maaien, E. Moesbergen, betonvloeren leggen zo deed hij alles waar hij nodig was. Inmiddels leerde hij Marjan Willems kennen waar hij in 1985 is getrouwd, prachtig in koetsjes met mooie peerden ervoor. Evert en Marjan hebben samen 3 kinderen, Frans is de oudste geboren in 1985 en daarna een tweeling Mandy en Dirk geboren in 1987, daar horen jullie zo nog meer over. Vanaf 2002 is het leveren aan de boer langzaam afgebouwd om uiteindelijk de bedrijfsvoering door te voeren zoals vandaag de dag is, Levering aan maneges en paardenhouders, landgoederen, zorgboerderijen, hobby veehouders en particulieren voor “dier & tuin”. In 2008 neemt Evert de zaak van Frans over als eenmanszaak, en wordt Frans sr. vrijwilliger. Dirk komt in loondienst bij Evert in 2010. April 2011starten Evert en Dirk een V.O.F. Oudere broer van Dirk genaamd Frans (naar opa) stapt niet in de zaak en wordt chauffeur bij E. Moesbergen transport waar Dirk en Evert zich dikwijls aan verhuurden. Om terug te komen op Dirk kan ik nog vertellen dat hij na de lagere school de opleiding bij S.G.M.- T.L. heeft gedaan. Daarna de detailhandelsschool in Amersfoort en stage heeft gelopen in een dierspeciaalzaak in Veenendaal. Evert en Marjan wonen in de “Villa” naast Frans en Kinny. Dirk woont inmiddels samen met Laura aan de overkant van de Stationsweg. Zouden Marjan en Laura vast ook powervrouwen zijn? Volgens mij hebben de Greefjes dat wel nodig. Kinny en Frans zijn “gruts” op hun (klein) kinderen net als Cornelia was op haar kinderen.
En dat Frans goed kan praten weten veul minsen wel, zo staan er op de schuur aan de oostkant de woorden De Greef Veevoeders, afkomstig van de Coöperatie Woudenberg, deze sloot zijn zaak en Frans ging erachter aan of hij die letters kon kopen en dat werd Frans eens met Willem v. Aalten. Nadat hij de eerste 2 letters eraf had gehaald kwam er een boze buurman om te zeggen dat dat niet mocht, nou zei Frans dan wordt het toch “Operatie” Woudenberg. En Frans kende een leraar van Valkenheide en deze heeft geregeld dat leerlingen van deze school dit veranderde in De Greef Veevoeders. Maar zoals in veel levens hebben Frans en Kinny mindere jaren gekend en dan bedoel ik de tumor in Frans zijn hart in 1995, dat is spannend geweest hoe dit zou aflopen. In 2019 heeft Kinny blaaskanker gehad en zoals ze zelf zegt ”Ik heb heel veel geluk gehad” en gelukkig zijn ze nog samen, en zo houden ze elkaar bezig. En zoals Frans zegt,een apart stel zijn we, dat kan ik alleen maar beamen. Alle zaterdag kookte Kinny macaroni maar nadat ze ziek geweest is lukte dat niet zo goed meer maar iedereen bleef komen en nu regelt Marjan dat er voldoende eten is voor iedereen.
Jansje bedankt Kinny en Frans voor de verhalen en dat jullie nog een hele tijd van elkaar kunnen genieten, het is jullie gegund. Evert en Dirk, ik zou zeggen “gewoon zo deur gaon “.