Jansje in gesprek met Arie en Wijntje Wolswinkel-van Lambalgen over bouwbedrijf Van Lambalgen en over het gegeven dat zij sinds hun huwelijk al 67 jaar in de paardenstal van huize Laanzicht wonen.
Op een mooie maandagochtend in juli ben ik bij Arie (geboren 1928) en Wijntje (geboren 1932) op de koffie geweest en ik werd zeer gastvrij ontvangen. Wijntje is de dochter van Ties van Lambalgen (geboren 1910, overleden 1993) en Aaltje Reemst (geboren1910, overleden 2003). Moeder van Aaltje Reemst was een Donselaar van Zuidbroek en was getrouwd met opa Evert Jan Reemst, deze woonden op de boerderij “de Heiligenberg”. Opa Marinus van Lambalgen was getrouwd met Wijnanda van den Berg, zij trouwden op 29 oktober 1909. Marinus van Lambalgen is de grondlegger van bouwbedrijf Van Lambalgen (in 1912) op de Stationsweg 534 ( nu 62). Voor die tijd werkte Marinus in Amersfoort en ging daar eerst lopend naar toe en later kon hij zich een fiets veroorloven en ging dat sneller. Marinus en Wijnalda (Wijntje) kregen 6 dochters en 2 zoons. De zonen Ties en Jan van Lambalgen hebben in 1960 het bouwbedrijf van vader Marinus overgenomen, Jan de houtbewerking en Ties het metselwerk. Het gezin van Ties en Aaltje bestond uit Wijntje, zus Jannie en 4 broers Ries, Evert Jan, Jan en Ab. Daarvan zijn Ries en Ab inmiddels overleden .
Wijntje is geboren op de Stationsweg 62 als oudste uit een redelijk groot gezin en zoals dat in die tijd ging moederde de oudste over de kleintjes, dat was jouw taak als oudste dan. In 1938 ging Wijntje naar de lagere school in de Schoolstraat en heeft daar een mooie tijd gehad. En ja hoor, het poëzie album kwam tevoorschijn met veel bekende namen. Zes jaar later gaat Wijntje naar de huishoudschool in de Eben Haezer en de naaischool bij juffrouw Methorst in Scherpenzeel. Ja, en dan? Gewoon warke, thuis en op verschillende plaatsen zoals de boerderij “Heiligenberg” en op de Goeman Borgesiuslaan in Amersfoort bij een oud burgermeester van Bloemendaal. Marinus en Wijnalda hebben de laatste jaren in het voorhuis van de paardenstal gewoond. Ties en Aaltje zijn later naar de Emmastraat gegaan en hebben daar met Jannie gewoond. In 1955 wordt het bedrijf uitgebreid met interieurbouw en in 1967 wordt het International Shopbuilding Center en ging Jan van Lambalgen daar mee door. De zo genoemde winkelbetimmering. In 1973 wordt het bedrijf opgesplitst en later ging de I.S.C. naar de Parallelweg Oost. Dit bedrijf bestaat anno 2022 niet meer. In 1952 hebben Arie en Wijntje elkaar leren kennen op de markt in Barneveld waar ze met een groep jonge mensen naar toe gingen. Wijntje moest toen nog om 10 uur thuis zijn. Maar helaas dat is die avond niet gelukt. Arie kwam uit Stoutenburg, ze hebben 3 jaar verkering gehad en willen dan gaan trouwen en dat gebeurd in 1955. In die tijd was de woningnood erg hoog en mensen van buiten Woudenberg hadden geen recht op een huis in het dorp. Wijntje de brommer gepakt en naar het gemeentehuis van Achterveld gegaan hoe dat nou allemaal zat. Na veul vijven en zessen kon Arie met Wijntje in de paardenstal wonen maar dan moest er een echte Wombarger boven wonen en dat was Gerrit Jetten met zijn vrouw Willie Jansen, dat was nog gezellig ook. Het zullen de regels zijn geweest maar helemaal begriepen doet Jansje het niet.
Maar nu even terug naar de tijd dat de burgemeester J.H.B. De Beaufort nog in Laanzicht woonde. Laanzicht heeft tot de begin jaren 30 gestaan op de plaats waar het huidige gemeentehuis nu staat. Het huidige gemeentehuis is in 1936 gebouwd en de familie De Beaufort heeft alle grond geschonken aan de gemeente Woudenberg. Aan de zuidkant van dit huis stond het koetshuis van deze familie, velen zullen zich dat kunnen herinneren. Het stond helemaal tegen het fietspad van de Maarsbergseweg aan. Het middelste gedeelte was koetshuis. De brandweer heeft daar later nog een tijdje in gezeten. De beide zijkanten was woonruimte waar als eerste Gert Vink met vrouw en kind woonde en als laatste familie Westerink. Naast het koetshuis was de stal voor de paarden en in de oorlog heeft opa Marinus deze stal gekocht en in 1946 heeft hij er aan de voorkant een huis aan gebouwd, als er tijd voor was, dus als er geen opdrachten vast stonden. De drinkput voor de paarden bestaat nog steeds deze is wel iets verplaatst en de balken boven in het huis zijn oud. Dezelfde vloer ligt er ook nog. Na de oorlog – toen de bouw van het voorhuis af was – ging daar de familie Kruithof wonen. Vader Kruithof was nauw betrokken bij de wederopbouw van Nederland zoals de spoorwegen, boerderijen, de industrie, bruggen en wegen. In 1955 was dit project klaar in Woudenberg en verhuisde de familie Kruithof naar Zwolle.
Na het trouwen van Wijntje en Arie in 1955 hebben ze enkele maanden bij vader en moeder ingewoond en nu wonen ze al 67 jaar op deze prachtige plek Als u van de oostkant richting Maarsbergseweg gaat dan kunt u het hoge raam zien en de originele staldeur, ouderwets vakwerk. Naast de paardenstal staat een gebouw dat aan de voorkant laag is, met aan de achterkant een tweede verdieping er op. Daar werd vroeger voor de bewoners van Huize Laanzicht de was gedaan en versteld. Nu gaat het verhaal volgens Leendert Helms dat er daar ergens een gouden bel van de familie De Beaufort in de grond ligt. Dit zou gebeurd zijn doordat de gouden bel bij de was zat en zo in de put of in de grond is verdwenen. Of het echt waar is weten we niet maar het blijft een bijzonder verhaal. Helms heeft jaren in dat huis gewoond en Wijntje zorgde een beetje voor Helms. Tweemaal in de week zette ze soep of een muisje in een pannetje in de heg en zaterdags gaf Helms een zakje met wat snoepjes voor de kinderen van Wijntje. De conversatie ging ook over de heg. Het washuis is nu van Arie en Wijntje en de kinderen. Het was destijds een bouwval. Nadat Arie 27 jaar bij zijn schoonvader heeft gewerkt gaat hij met vervroegd pensioen. Hij knapt op zijn gemak het hele pand op: centrale verwarming, sanitair, gewoon de hele mik mak. De Inloop heeft er gezeten, de tandarts en vele andere huurders, zo ook in het voorhuis van de paardenstal.
Tijdens ons gesprek komt broer Jan even bij Wijntje en Arie aan en voor dat Jan zit dacht Wijntje terug aan de kleine Jan samen met Ab. Het gebeurde op een zaterdag, Jantje en Ab waren gewassen en keurig aangekleed. Ze ontsnapten aan de aandacht van moeders en Wijntje. In de schuur vonden ze een pot carbolineum met kwast. Ze prakkiseren niks en gaan bij de buren de keuen insmeren met carbolineum, met als gevolg dat de buurman niet blij was en moeder en Wijntje helemaal niet. Ja, ja Jan was een zeer ondernemend mannetje.
De zorg voor dochter en zus Jannie was niet makkelijk in die tijd. Je had weinig of geen hulp als je kind verstandelijk beperkt was. Juffrouw Knoester kwam met een oplossing. Als Wijntje nu Jannie eens naar de kleuterschool bracht dan kon Jannie daar de dag doorbrengen en zo heeft Jannie enkele jaren op de kleuterschool gezeten. Goede oplossing. In de oorlog kwam er een meneer bij opa en oma. Deze vertelde dat in de Koninckstraat in Amersfoort een school kwam voor kinderen met een beperking, de Emmaschool. Later is Jannie 40 jaar naar de dagopvang geweest in Veenendaal.
In 1993 overlijdt vader Ties en blijft moeder achter met dochter Jannie die veel zorg nodig heeft. Moeders geeft aan bij de kinderen dat ze Jannie niet in haar eentje kan verzorgen. De oplossing was gevonden: Jannie kwam bij Wijntje en Arie in huis. Zij hebben haar verzorgd totdat ze is overleden in 2018. Moeder Aaltje kwam in het voorhuis. In die tijd begonnen er regels, regels en nog eens regels te komen voor de verzorging van Jannie. Wijntje moest aangeven wat het kost om Jannie te verzorgen zoals wc rollen, eten, wassen, enz. Daar had Wijntje geen zin in om daar moeilijk over te doen. Ze schrijft een brief aan de regering en op een ochtend was er telefoon voor Wijntje met het verhaal dat de staatssecretaris haar belde. In eerste instantie dacht Wijntje dat ze een grap uit haalden met haar. Maar nee, het was Erica Terpstra. Zij had alle tijd om het verhaal van Wijntje aan te horen. Het was een goed gesprek. Later nooit meer iets gehoord over hoeveel wc rollen etc. werden verbruikt. Volgens mij weten de oud Wombargers wel wie Jannie was, meestal vrolijk en opgeruimd. Ze was het centrale punt in de familie. Het jaar dat Jannie 80 jaar werd zijn ze de bij de feestzaal van de Klaveet geweest om dat te vieren , Jannie was het stralende middelpunt. Nadat moeder in 2003 is overleden, gingen Wijntje en Jannie met grote regelmaat naar het kerkhof waar ze bij het graf van vader en moeder gingen kijken. Zo vraagt Jannie aan Wijntje: hoe dat nu gaat als zij zelf overlijdt en Wijntje vertelt dat onder in het graf papa ligt. Daarboven ligt mama en als jij komt te overlijden kom jij daar boven op. “Daar ga ik niet in hoor, dat doe ik niet“ zegt Jannie. Maar ‘s avonds tijdens het douchen zegt ze tegen Wijntje “ik wil wel bij papa en mama als ik dood ben“. Jannie is overleden op 25 januari 2018. Wijntje kan daar goed mee leven en kijkt op een waardevolle tijd terug. Jannie dacht eenvoudig , als je dood ging was je bij God en dan was het goed . Prachtig toch.
Zo wonen Wijntje en Arie met veel plezier in de oude paardenstal. Arie rommelt wat in het huis en in de tuin en bij Wijntje kun je altijd aan komen voor een bakkie en een praatje.
Ik wens jullie samen nog een mooie tijd op dit mooie bijzondere plekje van Wombarg.
Wijntje en Arie ontzettend bedankt voor dit stukje geschiedenis .